Terapia kraniosakralna

Ta forma terapii została opracowana na początku XX wieku – na bazie osteopatii – przez amerykańskiego lekarza, doktora W.G. Sutherlanda

Jest to delikatna, nieinwazyjna terapia. Jej podstawą jest rytm kraniosakralny, oddech życia, działający w tkankach, płynach – szczególnie w płynie mózgowym – i w całym ciele.

Terapeuta zbiera, poprzez lekkie dotknięcia ciała, kości krzyżowej i czaszki, informacje o fizycznym stanie pacjenta.

Nieregularności napięcia tkanek lub opon mózgowych mogą spowodować zmiany w dzialaniu systemu nerwowego. Terapeuta musi wówczas wyczuć blokadyw rytmice płynu mózgowego i usunąć je za pomocą specjalnych, bardzo delikatnych technik.

Terapia kraniosakralna jest stosowana przy:

  • migrenie, bólach głowy i pleców
  • napięciach barków, karku i pleców
  • problemach z dyskami i stawami
  • skoliozie, reumatyzmie, artrozach
  • zesztywnieniach. Morbus Bechterew
  • zakłóceniach w centralnym systemie nerwowym: stwarnieniu rozsianym, M. Parkinson, porażeniach
  • urażeniach porodowych
  • tinnitusie (dzwonieniu, brzęczeniu w uszach)
  • zakłóceniach wzroku (np. przy zezie)
  • zabiegach z noworodkami i małymi dziećmi
  • zakłóceniu funkcji stawów szczękowych
  • wstrząsie mózgu
  • stresie, depresjach
  • symptomach po wypadkach i operacjach
  • wszystkich symptomach dotyczących centralnego systemu nerwowego
  • zakłóceniach hormonalnych
  • ADS, nadpobudliwości

Zobacz też: Wersja wellness zabiegu czaszkowo-krzyżowego